Dag 6 - Een prikkelend dagje

Vandaag stond op het programma de boottocht. Omdat de zee nog te wild was, was de boottocht naar Delft Island geannuleerd. Alleen in de ochtend konden we varen naar het Nagadeepa Purana Vihara op het eiland Nainativu. Dit eiland ligt wat meer in een baai waardoor de zee daar nog wat rustiger is. En het is maar een kleine 15 minuten varen. Voor Delft Island moeten we open zee op en is de vaartijd 1,5 uur. 

Evengoed weer vroeg op, want om acht uur vertrekt de bus. Het is nog bijna anderhalfuur rijden naar de haven. We gaan dus weer een stuk noordelijker de provincie Jaffna in. Naarmate we meer het noorden ingaan zie je de armoede erger worden. Deze regio heeft het tijdens de burgeroorlog zwaar te verduren gehad. Het toerisme staat hier dan ook nog in de kinderschoenen. Wat wij overigens ook in de stad Jaffna gemerkt hebben. Ik heb buitenom onze groep verder geen toeristen gezien. De blanke blonde dames in de groep zijn voor vooral de oude dametjes maar ook voor de jonge meisjes een bezienswaardigheid. Daarnaast is men hier niet gewend aan bloot gekleed gaan. Een korte broek en topje is niet gewenst. Dus schouders gedekt en lange broek of jurk aan. Ook met ruim 30 graden.

De weg naar de haven is oud en vol hobbels waardoor de bus geen tempo kan maken. De omgeving is weids, dor en droog. De regentijd moet hier nog beginnen. In de haven staan veel lokale mensen te wachten op de boot die hun naar Nagadeepa brengt. Wij sluiten achteraan in de rij aan.

Maar dat is niet de bedoeling. Voor de hele groep is een aparte boot geregeld, alleen voor ons twintigen. Een boot waar normaal denk ik heel veel meer lokale mensen op kunnen.  Goed, voordeel van toerist met geld zijn. Maar ongemakkelijk vind ik het soms wel. 

Nagadeepa Purana Vihara is een heilig gebied voor de boeddisten. Voor de geinteresseerden hier een een link naar de geschiedenis van Nagadeepa Geschiedenis Nagadeepa Op hetzelfde eiland is ook een Hindoestaanse tempel. Beiden hebben wij bezocht. Ook hier weer schoenen uit, tempelkleding aan. Op dit eiland met beide tempels en heilige gronden zo vlak naast elkaar heb ik de contrasten van beiden ontdekt. Het bezoeken van een boeddistische heilige grond met de beelden van Boeddha is op de een of andere manier rustgevend. De vormen en uitdrukkingen van de boeddistische beelden zijn vriendelijk. Op de gezichten van de beelden is altijd een lach aanwezig.

Het is dan ook niet vervelend om daar te lopen en deze beelden te bekijken. Daarentegen vind ik de hindoestaanse beelden onvriendelijk en ergens ook angstaanjagend. De uitdrukkingen zijn vaak boos en niet fijn om naar te kijken. Daarnaast is het, in tegenstelling tot de heilige plekken van Boeddha, op de heilige gronden van de hindoestanen altijd druk. Veel geluid, veel muziek, veel onprettige prikkels. Ik vind het bij een hindoestaanse tempel absoluut niet fijn. Er hangt een bepaalde sfeer wat bij mij weerstand oplevert. De tempel ben ik dan ook niet in geweest en ook heb ik besloten dat ik deze vakantie geen hindoestaanse tempel meer inga. Ik heb er ook geen foto's meer gemaakt. 

Bij de hindoestaanse tempel heb ik voor het eerste puppies gezien. Ik heb deze dagen vrij goed met oogkleppen op kunnen rondwandelen. Maar het zien van een zwaar ademend doodziek puppie wat zomaar ergens tussen al dat geluid en rondlopende hindoestanen op wat moet zijn heilige grond ligt...ja daar vielen de oogkleppen weg en brak ik even. Daar moest ik wel even wat tranen wegslikken, wat niet echt lukte. Zoveel gelovende mensen om je heen, zoveel mensen met alleen maar aandacht voor goden of beelden die allerlei goden moeten uitdrukken waarvoor gebeden wordt, zoveel moeite doen om je leven goed te moeten leiden om het Nirvana te bereiken, maar geen aandacht voor verwaarloosde en doodzieke dieren. Ik kan dat soms echt niet rijmen. Ook al weet ik dat dat overal op de wereld is.

Met de boot weer terug naar het vaste land waarna we weer met de bus terug gingen naar de stad Jaffna. We moesten nog op zoek naar lunch. We gingen weer de drukke stad in. En ineens was ik de aanblik van de armoede, de drukte, het geluid, de door elkaar heen rijdende en toeterende tuktuks, scooters, motoren, fietsen, al die mensen op straat, de geuren, de arme verwaarloosde honden en de in de stad ronddwaaldende koeien, waar ze niet horen, even helemaal beu.

Ik besloot de rest van de middag even te ont-prikkelen door even de rust van de hotelkamer op te zoeken. Even niets.

Wel ben ik tot de conclusie gekomen dat een reis naar India voor mij geen optie meer is. Want dat is volgens de reisleidster Marleen drie keer erger dan wat ik nu in Jaffna heb gezien en meegemaakt. 

Mooie ervaringen heb ik hier opgedaan, ik heb mooie en interessante gesprekken met de reisleiderster Marleen en lokale reisleider Ruwan over het boeddisme en hindoeisme gevoerd. Maar voor mij tijd om morgen weer door te trekken naar een andere locatie: Trincomalee. Hier blijven we ook drie nachten en hoop ik een duikje te kunnen maken.