Dag 2 - wandeltocht Verada da Ponta de Sao Lourenco - Route PR8 na Ilha da Madeira

Half acht de wekker. Op tijd eruit want voor vandaag had ik een wandeltocht in de buurt van Machico gepland. Een hikingtocht over het schiereiland Ponta de São Lourenço. Dit is een circa 6 kilometer lang schiereiland en ligt aan het oostelijke uiteinde van Madeira. Vanaf mijn hotel in Machico kan ik het schiereiland zien liggen. Het is dan ook maar een klein kwartiertje rijden. 

Dus na het ontbijt rugtas ingepakt, wandelboots aan en op weg....en ik was zeker niet de enige die voor vandaag dit plan had bedacht. Eenmaal daar aangekomen blijkt hoe druk het is. Langs de weg staan overal auto's geparkeerd en zie ik mensen met rugzakken richting het wandelgebeid lopen. Blijkbaar is dit een bekende maar ook een gewilde wandelroute. Een must-do hike die je gedaan moet hebben als je op Madeira bent. Veel mensen, veel toeristen, veel verschillende talen, veel verschillend schoeisel. Van bergschoenen tot slippertjes. Nou, ik kwam er al snel achter dat dit zeer zeker geen tocht is om op je slippers te doen. En ook zeker geen tocht die je volgens de app Komoot in 2,5 uur hebt gedaan. Ook al is het maar 6,75 kilometer. 

Het is een tocht van klimmen, dalen, losliggend gesteente en gruis, ongelijke paden met keien...maar zo ontzettend gaaf om over dit ruwe schiereiland met zijn mooie vergezichten te lopen.

De vele mensen sluit ik gewoon buiten en samen met mijn camera geniet ik van deze mooie tocht. Het is pas mijn eerste dag weer lopen in de bergen en daar moeten de beenspieren en knieën weer even aan wennen. Maar gaandeweg komen ook de beentjes in het ritme. Deze tocht kan je geheel op eigen tempo lopen. Ruim halverwege de tocht is er een cafeetje waar je even rustig kan bijkomen van het vele klimmen en dalen. Met een lekkere verse jus d' orange en een kleffe tomaten quiche laat ik mijn beenspieren zittend op een muurtje even ontspannen. Een fijne onderbreking van inmiddels bijna twee uur lopen. En het steilste gedeelte moet nog komen...naar de top. Die is pittig. Er liggen veel losliggende keien en gruis en gaat vrij steil naar boven. Uitglijden ligt dan ook zeker op dit stuk op de loer.

Maar eenmaal boven gekomen word je getrakteerd op een prachtig uitzicht over het eiland Madeira waarbij je in de verte de bijzondere landingsbaan van het vliegveld op palen zit liggen. Prachtig. Vanaf de auto tot aan dit punt is ruim 3 kilometer en intussen bijna drie uur verder. En ik moet nog terug...

Ondanks dat je dezelfde route weer terugloopt is ook de terugweg mooi. Op de heenweg heb ik genoten van de uitzichten, op de terugweg hou ik mij bezig met het kleine mooie van deze tocht...de bloemetjes, vlindertjes, bijtjes en salamandertjes. En vooral die laatsten zijn niet bang.

Onderweg ben ik even van de route afgeweken om op een rots de beenspieren rust te geven en wat te eten. Dat wilden de salamandertjes ook wel. Een paar brutalen kropen over mij heen en peuzelden op mijn been een stukje crueslireep op en sommigen aten weer uit mijn handen 😁

Na bijna 5 uur lopen bereikte ik weer de auto....moeie benen, pijnlijke voeten maar een mooie ervaring rijker. Ondanks de vele mensen, een mooie tocht die ik niet had willen missen.