Dag 8 - Laatste hike

Het is drie uur, midden in de nacht. Een vervelende, rondom mijn oren zoemende, mug maakt mij wakker. Na een pets op mijn arm hoor ik hem niet meer. Vijf uur, vroeg in de morgen, de hanen kukelukuen het begin van een nieuwe dag al aan. En dan om zeven uur gaat de wekker...want ik heb de laatste hike van deze mooie week op Madeira gepland. Poehpoeh, volgende week op kantoor maar even bijkomen van deze toch wel intensieve vakantie 😆. Maar goed, ik doe het mijzelf aan. Dus hop, niet zeuren, bed uit. Op advies van de aardige medewerkster van dit hotel moet ik maar meteen om acht uur gaan ontbijten zodat ik op tijd naar het beginpunt van de hike kan gaan rijden. Want deze hike kan wat drukker zijn. Ik weet waar dat beginpunt is. Een stukje terug de bergen in. Gisteren op weg naar het hotel ben ik daar langs gekomen en verbaasde mij al over de vele geparkeerde auto's. Daar begint dus de hike Rabaçal Risco en 25 Fontes. 

Ik ben er iets na negenen en er staan al aardig wat auto's. De auto parkeer ik strategisch zodat ik vanmiddag meteen de weg op kan rijden. 

De tocht begint over een vrij brede geasfalteerde weg. Naar beneden. Deze weg moet ik bijna twee kilometer volgen. Niet de mooiste wandelroute en voor de knieën zeker geen pretje. Maar goed, ik ben eraan begonnen, dus moet ik het ook maar afmaken. En ik ben ook nieuwsgierig wat ik ga zien. Na twee kilometer kom ik het Nature Point Café tegen waar het asfalt overgaat in een breder bospad. Naar beneden 🙈 weer moet ik een heel stuk dalen waarna ik een splitsing tegenkom. De ene weg naar Risco, de waterval. De andere naar 25 Fontes. Ik besluit eerst de waterval te doen, nog ongeveer 1,2 kilometer lopen. Die kant op is het niet heel druk. Dat is fijn. Eenmaal daar aangekomen is het het dalen wel waard. Het uitzicht op de waterval Risco is mooi. Vanaf hier is er goed zicht op de mooie omgeving waar deze hike doorheen gaat. 

Hetzelfde stuk moet ik terug lopen om bij de splitsing de route naar 25 Fontes te volgen. Dat is nog een stukje verder lopen, ruim twee kilometer. Weer moet ik een stuk dalen op van stenen en boomstammen gemaakte trappen. Sommige stukken zijn nat, dus uitkijken waar ik mijn voeten neerzet. Ik kom uit op een pad met aan de ene kant een mooie levada waar doorheen helder water stroomt en met aan de andere kant de afgrond met begroeiing.

Een groot gedeelte van dit pad is voorzien van een "hekwerk" van staalkabel. Erg strak staat de kabel niet, maar het geeft een vorm van veiligheid. Op sommige stukken is dit pad niet breder dan 30 cm. Dit wordt ook gebruikt door terugkerende mensen. Elkaar kruisen op dit smalle pad is met het hekwerk al een uitdaging. Laat staan zonder. 

Uiteindelijk bereik ik de 25 Fontes waar de waterval Risco met volle kracht in stort. En ik ben daar niet alleen. Wat een drukte!

En als ik achterom kijk waar ik vandaan kom zie ik nog heel veel meer mensen dat smalle pad overgaan, op weg naar de 25 Fontes. In één woord: vreselijk! Ik had al gehoord dat dit een drukke bekende hike is. Maar zo druk! Ik heb het al vrij snel bekeken en start de weg terug. Wat nu echt wel een uitdaging is over dat hele smalle pad langs die levada. Want rijen mensen komen op datzelfde pad mij tegemoet. Echt leuk vind ik het niet meer. Het is zo'n mooi gebied maar werkelijk, dit stuk is overspoelt met toeristen....en ik besef dat ik daar ook één van ben. 

Intussen is het ook gaan regenen. Camera in de rugzak, regenjas aan en rustig loop ik terug, over het door regen glad geworden pad. Klimmen, beetje dalen en ik ben bij het Nature Point Café. Tijd voor een koffietje, verse jus en een bananencake. Energie op doen voor de weg terug, twee kilometer over het asfalt naar boven 😫

Daar aangekomen zie ik hoe vol de parkeerplaats is. Al die mensen zijn naar de waterval Risco en 25 Fontes. Ik wil niet weten hoe druk het daar nu is. Ik ben blij dat ik mijn auto vanmorgen strategisch heb geparkeerd. Ik rij zo de weg op, terug richting Ponta do Sol.

Het is nog maar half twee als ik van de parkeerplaats wegrij. Ik besluit het centrum van Ponta do Sol op te gaan zoeken. Een leuke slingerweg door de bergen komt na ruim twintig minuten rijden uit in het centrum. Nadat ik de auto heb kunnen parkeren loop ik een beetje rond. Maar de energie is weg, de benen zijn moe en de linkerknie vindt dat dat dalen en stijgen echt wel genoeg is geweest. In een restaurant eet ik een late klein lunch waarna ik de navigatie op het hotel afstem. 

Onderweg naar het hotel kom ik heel veel bananenplantages tegen. Op de bergruggen, maar ook direct langs de weg. Vroeger exporteerde Madeira hun bananen door heel Europa. Maar omdat de bananen van tegenwoordig moeten voldoen aan de "Bendy Banana Law" van de Europese Unie, zoals grootte, curve en andere eigenschappen, is deze export min of meer ingeklapt. De bananen van Madeira zijn klein en dikker, maar zoeter en smaakvoller. Om nog een paar foto's te maken parkeer ik mijn auto net zoals de Madeirans dat ook doen, direct op de rijbaan. Niet helemaal strategisch. Maar ach, dat zijn ze hier gewend en rijden wel om mij heen. Nadat ik nog een paar foto's heb gemaakt om de dag aan deze kant van Madeira compleet te maken rij ik terug naar het hotel om de rest van de dag niets te doen. En vooral de knieën een beetje rust te geven. 

Morgen is een reisdagje. Ik ga dan terug naar mijn eerste hotel in Machico. Deze ligt dichtbij het vliegveld. Zondag om zes uur zit ik weer in het vliegtuig. Maar morgen eerst nog een leuke dag rondrijden aan de zuidkust van Madeira.