Dag 6 - Hike Telefonica das Achadas da Cruz

Een vroegertje vandaag. Om half zeven lag ik al naar het plafond te staren en te bedenken wat de plannen voor vandaag zullen zijn. Gisteravond viel mij op dat rond een uurtje of acht veel toeristen uit Porto Moniz waren verdwenen. Parkeerplek genoeg en niet meer zo druk in de natural pools. Hoe zal het dan vroeg in de ochtend zijn? Lag ik mij te bedenken. Dat kan ik alleen maar gaan ervaren. Bikini aan, slippertjes aan, handdoek van het hotel mee, de straat over en ik sta bij de natural pools. Alleen 😊 De zon komt langzaamaan op wat een mooie gloed over het stille water geeft. Ik besluit erin te duiken, ook al is het op dit tijdstip vrij fris. Maar hoe vaak komt het voor dat je dit helemaal voor jezelf hebt! Op dat tijdstip ligt ook Porto Moniz in de opkomende zon er stil en rustig bij. Mooi begin van een achteraf intensieve dag. 

Om negen uur is hier pas het ontbijt. Tijdens het ontbijt orienteer ik mij op hike mogelijkheden in de buurt. Op Komoot staan verschillende hikes. Ik zoek er een uit waarvan het startpunt ongeveer 20 minuten van Porto Moniz af is. De Teleferico das Achadas da Cruz. Een leuke slingerroute door de bergen, over die oude ER101 die er toch wel netjes bij ligt, brengt mij bij het startpunt, een stuk hoger dan het dorpje zelf. 

Bij een kabelbaan is een parkeerplaats waar de hike start. De kabelbaan is dicht voor onderhoud. Gelukkig maar, want deze ziet er niet heel betrouwbaar uit. Dit betekent wel dat dit een hike is die heen en terug via hetzelfde pad gaat. Op Komoot staat de hike als gemiddeld zwaar. Nou, pittig is 'ie! Ruim anderhalve kilometer moet ik alleen maar dalen, naar de zee. Onderweg word ik getrakteerd op mooie uitzichten. Ook is het een hike waar ik rustig mijn camera weer volop voor kleine mooie dingen kan gebruiken. 

Het is een mooie hike, vrij onbekend dus er zijn nauwelijks andere mensen. Het pad is op sommige stukken smal en gaat langs de afgrond. Het is ongelijk, er liggen veel losse keien, stenen en gruis. Onderuit glijden is dan ook zo gebeurd. Dus een concentratie-hike. Na ruim anderhalf uur bereik ik dan de kust. De kuststrook hier is grillig. Grote rotsen en stenen geven toegang tot de ruwe zee. Op een grote vlakke rots neem ik even mijn pauze om rustig de omgeving in mij op te nemen. 

Onderweg naar de kust ben ik een splitsing tegengekomen. De andere kant gaat wat hoger de bergen in. Ik besluit op de terugweg dit pad ook nog even te volgen om te ontdekken wat dat voor moois brengt. Een smal pad, ongeveer 30 cm, langs een toch wel vrij diepe afgrond brengt mij bij een brug.

Hier heb ik een mooi uitzicht op de rotsformaties onder mij en heb ik zicht op de zee in de verte. De brug is mijn turning point. Ik heb nog een hele klim te gaan. Maar na ruim anderhalve kilometer dalen zuchten de knieën van verlichting...stijgen gaat makkelijker en hoeven de knieën minder hard te werken. Evengoed is de klim pittig. De kuiten en beenspieren staan strak van de inspanning. 

Maar dan ineens zie ik het dak van het café waar de hike startte. En wat zijn die laatste metertjes dan verdomd zwaar! Moe, bezweet en geen droge vezel meer op mijn lijf kom ik daar aan. Met uitzicht op het gebied waar ik gelopen heb, geniet ik van mijn lunch. Op tijd. Want de wolken zakken langzaam het gebied in. 

Deze hike is een aanrader, zeker omdat je hier weinig mensen tegenkomt. Je loopt vaak alleen met het geluid van de zee, de vladderende vlinders om je heen, zoemende bijtjes en de wegschietenden salamandertjes op de grond. Ondanks het drukke Porto Moniz is dit ook weer een mooi gedeelte van Madeira. 

Morgen rij ik door naar Ponta do Sol aan de zuidkust. Hiernaartoe gaan twee verschillende routes, waarvan één dwars door de bergen. Ik denk dat dat mijn route wordt. Het slingeren door de bergen, de haarspeldbochten en de mooie vergezichten vind ik toch wel erg mooi van Madeira. Autorijden is nooit zo leuk als door bergen 🥰