Dag 4 - Pico Ruivo

Mijn hotel ligt vrij hoog boven het dorpje Santana. Het uitzicht vanaf het terras is dan ook een prima omgeving om de dag te overdenken en een hapje te eten. Gisteren eindigde de dag daar met een prachtige zonsondergang in de bergen. Dit is een prachtig gedeelte van Madeira 🥰

Vandaag, maandag, is het een vroege dag. De zonsopkomst meemaken op de hoogste bergtop van Madeira staat voor vandaag op het menu. De berg Pico Ruivo is 1863 meter hoog en vanaf daar schijn je een magnifiek uitzicht over Madeira te hebben, zeker bij zonsopkomst.  

Dus vroeg het wekkertje en kwart voor zes eruit. En dat in de vakantie 🫣 Om tien over zes zat ik in de auto, op weg naar het beginpunt van de wandeltocht, de parkeerplaats op de berg Achada do Teixeira op 1600 meter. Het is nog erg donker als ik vertrek. Er is geen straatverlichting alleen de sterren aan de hemel geven een beetje licht. Een donkere, steile weg leidt mij naar boven. Ik heb werkelijk geen idee waar ik ben maar ik rij rustig de haarspeldbochten door. Het is zo donker dat ik niet weet hoe hoog ik zit en waar de afgrond is. Mijn oren vertellen mij dat ik vrij hoog ben. Ik moet regelmatig even de druk op mijn oren weg slikken. Maar na een minuut of twintig bereik ik dan toch de parkeerplaats. Er staan denk ik ongeveer nog vijftien andere auto's. Dat is niet veel. 

Het is ongeveer 13 graden als ik de auto uitstap. Dat is fris. Wetende dat het in de loop van de ochtend warmer wordt start ik met een vestje aan. Jasje laat ik in de auto. In het pikkedonker loop ik de berg op. Ik ben blij met mijn geleende zaklamp van Roland, de buurman van mijn moeder. Want die was ik vergeten. Een heel groot gedeelte loop ik alleen met achter mij de lucht langzaamaan roodkleurend en het geluid van de wakker wordende zingende vogeltjes. Echt top!

De zon gaat om 7.36 uur op. Ik heb een uur de tijd om de top op 1862 meter te bereiken. Totaal dus ongeveer 260 meter stijgen en 2,8 kilometer in een uur tijd overbruggen. Lijkt weinig maar de weg is steil! De route heeft veel "trappen". Het is een aangelegd pad van ongelijkliggende keien. Je moet dan ook goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Een lamp is op dit tijdstip echt nodig. De hartslag gaat aardig snel omhoog en de beenspieren moeten hard werken om uiteindelijk op tijd de top te bereiken. Maar eenmaal daar aangekomen is het uitzicht magnifiek! Ik heb de massel dat er nauwelijks bewolking is waardoor je een prachtig uitzicht hebt over het eiland. Een paar minuten nadat ik op de top ben piept de zon achter de bergen op. Prachtig om daar met slechts enkele mensen te zijn. Ik blijf er nog een tijdje nadat de meesten weer de terugweg starten.

Want je loopt dezelfde route terug. Na een tijdje start ook ik de terugreis. Nu met de hikingsticks om de knieën te ondersteunen, want het overgrote deel is alleen maar dalen. Na ongeveer 300 meter lopen is er een "cafeetje" voor een lekkere kop koffie. Dat is erg welkom zo vroeg in de ochtend. Van de uitbater hoor ik dat twee tot drie uur later de berg overbevolkt is. Het vroege tijdstip heeft als voordeel dat je met slechts enkelen de berg opgaat. Tijdens de weg terug zie ik inderdaad veel mensen die de tocht starten. Aangekomen op de parkeerplaats zie ik goed hoe druk het is geworden. Deze staat bomvol met auto's. Bij het Mountain View Point restaurant bestel ik mijn ontbijt. Ik geniet van mijn broodje en fruitshake met zicht op de bergen en de top van Pico Ruivo. Een prachtige start van de dag. 

Na het ontbijt rij ik naar het centrum van Santana om de voor Santana specifieke huisjes op de foto te zetten. Alleen in dit gebied staan dit soort huisjes. Santana blijkt dan ook bekend te staan om deze traditionele driehoekige huisjes met strooien daken tot op de grond. Hierin leefden vroeger voornamelijk boeren. Tegenwoordig is het alleen nog een toeristische trekpleiser, wat duidelijk is als ik daar aankom. Veel toeristen en veel drukte.

Maar dan slaat de vermoeidheid toe. Bij mijn hotel is op het dakterras een zwembad met aan de ene kant uitzicht over het dal en aan de andere kant uitzicht over de zee. En die heb ik helemaal voor mijzelf! Ondanks dat het water koud is, is het toch lekker om even af te koelen en de benen en voeten een beetje ontspanning te geven. 

In de middag heb ik vanuit het hotel nog een korte rondwandeling gemaakt welke mij aan de kant van de zee langs een plaatselijke levada leidde. Vanweg de laaghangende bewolking was de zee niet meer zichtbaar. Maar dit gaf wel weer een mooi zicht op de bergtoppen die boven de wolken uitsteken. 

Een mooie dag in dit gedeelte van Madeira.

Morgen door naar Porto Moniz, nog noordelijker gelegen.