Dag 16 - Een dag met een gouden randje

De dag begon vroeg. Erg vroeg. Om half vijf ging de wekker. Althans, voor een deel van de groep. Want vandaag gingen we de hiketocht doen in het national park Horton Plains met als hoogtepunt de small en great End of the World. Een tocht welke niet voor iedereen te doen was. Voor mij dus hikingsticks mee om de knieën een plezier te doen 😄  

In het donker reden we in twee kleine busjes vanaf het hotel weg. Een rit van ongeveer anderhalf uur die ons hoger de bergen in brengt. In het dal hangt mist en om de bergtoppen heen hangt lage bewolking. Langzaam zien we het gouden licht van de zon achter de bergen tevoorschijn komen. Bij een mooi uitkijkpunt hebben we gewacht om de zon achter de bergen op te zien komen. 

Een uur later start de hike. Horton Plains is een prachtig uitgestrekt natuurgebied hoog in de bergen. De mist rondom de bergen geeft de natuur een magisch sprookjesachtige sfeer. De tocht is totaal negen kilometer. Op het plateau van de smal World's End hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving.

De hike naar de great World's End is super en lekker pittig. De beenspieren moeten aan de slag. Stijgend en dalend over stenen en keien lopen we naar het hogere gelegen plateau, Great World's End.

Daar lopen we een dikke laag hangende wolk in. Of is het mist? We wachten een klein kwartiertje met de hoop dat de opkomende wind de wolk verdrijft.

Maar helaas, het is een dikke mist die door de wind nog meer omhoog geblazen wordt. We krijgen het uitzicht niet te zien. We lopen door, richting een verder gelegen waterval. De mist die inmiddels World's End volledig inbeslag heeft genomen achtervolgt ons verder de bergen in.

Mooi en bijzonder. De waterval ligt geweldig mooi middenin het natuurgebied.

Na nog een klein uurtje wandelen met hier en daar mooie fotomomenten bereiken we het beginpunt weer. 

Met de busjes rijden we naar het dorpje waar we later de trein naar Ella pakken. Maar eerst lunch. Bij een tentje waar je vanwege de uitstraling voorbij gelopen zou zijn. Het is een beetje smoezelig en shabby. Maar ons staat daar een lokale heerlijke lunch te wachten. We hebben daar voor ieder 500 roepie (€ 1,50) gegeten en gedronken.

Na de lunch gaan we op weg naar de trein. Lopend via de route die lokalen nemen, over de spoorbaan, ja echt waar 🙃, naar het oude perron van het hoogst gelegen station.

Daar zien we vrouwen met bij elkaar gebonden takken bovenop hun hoofd over het treinspoor lopen.

In de trein ontmoeten we de rest van de groep. Wat deze treinreis bijzonder maakt is dat bij sommige coupees de treindeuren open staan. Hier kan je onderweg in de deuropening staan en naar buiten kijken of hangen. Het is een mooie route door de bergen naar Ella. 
 
In Ella stappen we weer over op de bus. Twee uur later komen we in een dorpje aan waar we overstappen in Jeeps. Die brengen ons uiteindelijk naar de "camping" in Udawalawe nationaal park. Een huisje van tentdoek met eigen sanitair is voor de aankomende twee nachten mijn slaapplek.

De camping ligt aan een rivier waarvan het water zijn oorsprong uit Horton Plains heeft. We zijn in het donker aangekomen. Ik ben erg benieuwd naar morgen. Het lijkt namelijk dat we hier weer in een mooi stukje van Sri Lanka zitten. 

De dag van morgen? Ochtend vrij en de middag een Jeep Safari door Udawalawe National Park. De laatste drie dagen van deze mooie reis gaan in.